Een rugzak vol...

Sommigen vroegen het zich al af, komt er nog een blog vanuit Peru? No te preocupes, hier is die dan! Speciaal voor diegenen die niet kunnen wachten totdat ik de verhalen zelf live vertel, zijn hier de laatste belevenissen uit Peru! Ondertussen als jullie dit lezen, ben ik onderweg naar het vliegveld, wacht ik op het vliegtuig of zweef ik ergens boven de Atlantische oceaan richting het koude Nederland.

Peru is een land waar de tijd niet echt een rol speelt en alles op zijn tijd wel komt, (no te preocupes) zijn de afgelopen drie maanden toch echt voorbij gevlogen. Proberen door het allemaal zelf zoveel mogelijk te beleven zijn er veel mooie, bijzondere, speciale, ontroerende, coole, fantastische, frustrerende, spannende, leerzame en lachwekkende momenten geweest. Nu de koffer en de tassen zijn ingepakt, maak ik de balans op. In deze drie maanden heb ik er een gratis rugzak bij gekregen vol met fantastische herinneringen. Een voordeel, die weegt straks niks als we op het vliegveld zijn.

Peru is een land waar ik van te voren niet veel van wist. De cultuur, het eten en de taal. Dat is de afgelopen drie maanden wel veranderd. Je verrijkt jezelf door vol op in een andere cultuur te gaan leven. Dat wil ook wel als je tussen de mensen mag wonen. De families helpen je zoveel en geven je zoveel aandacht dat alles wel goed komt. No te preocupes.

Peru is een land met uitersten, grote verschillen. Met de kust, sierra en jungle kun je in dit land alle kanten op. Genietend van de prachtige natuur, telkens weer. In onze laatste vakantie week hebben we dat ook wel gemerkt. Waar we echt het vakantiegevoel kregen was in Ica. Ica is een plaats midden in de woestijn. We sliepen in een oase, waar een heel toeristisch en westerse wereld is ontstaan. Nog dezelfde middag, de bus was slechts 5 uur rijden, zaten we in de sandbuggy en stonden we op een sandboard. Het ritje in de sandbuggy is prima te vergelijken met een stuiterbal. Met hoge snelheid scheurden we over de duinen en werden we flink door elkaar geschud. Boven op een duin stapten we uit en kon het sandboarden beginnen. Het was met veel valpartijen en zandhappen best te doen. Het enige wat een beetje jammer was, was het omhoog klimmen. Poeh dat was een hele opgave. Na het beetje sandboarden was het tijd voor de spectaculaire duin. Plat liggend op je board ging je van een gigantische duin naar beneden. Echt heel gaaf! In totaal was het een parcour van 3 duinen. De gezellige en relaxte sfeer sloeg in eens om toen een meisje de laatste duin naar beneden ging. Vlak voor ze beneden was vloog ze salto makend door de lucht. Wij stonden nog allemaal boven en zagen hoe er geen goede eeee haar bee oooh werd verleend. Geen van de gidsen had ehbo en het was een hele toestand. Met z’n alleen waren we hier best een beetje boos over. Nu kwam die Peruaanse tijd niet zo goed uit want nu moest je gelijk handelen. Met de schrik zijn wij maar naar beneden gelopen.
De volgende dag verlieten wij de woestijn om te gaan bootje varen op de stille oceaan. Op naar paracas waar we de zeedieren van dichtbij gingen spotten. En dat begon al met dolfijnen! Met een speedboot vaarden we naar meer dan een half miljoen vogels, vele pelikanen, pinguïns en zeeleeuwen. Echt heel gaaf.

Ik zei al, Peru is een land van uitersten. Nadat we ’s avonds weer in Lima waren gingen we de volgende dag het hoger op zoeken in Huaraz. Ik wist wel dat ik hier mijn korte broek en tshirt wel kon thuis laten en mijn lange broek plus trui mee moest nemen, maar dat het zo koud was dat niet. We wilden graag even wennen aan de Nederlandse temperatuur... ’S avonds heb ik gelijk maar even een typische muts gekocht. We werden naar een bijzonder hostel gebracht met een goedkoop prijsje. De eerste dag was het acclimatiseren. We deden een tour van Max 45 minuten lopen bij pastoruri. Het enige was dat het op 5000 meter hoogte lag. Dat was dus langzaam lopen en rustig ademhalen. Het uitzicht was mooi met al die sneeuw en ijswater. Maar eigenlijk stelde het niks voor wat we de volgende dag zagen.
De wekker ging vroeg voor een tocht naar Laguna 69. Deze stond nog op mijn Bucket lijstje. Het zou eerst een lange bustocht zijn waarna we 3 uur moesten lopen. Zonder gids en zonder lunch. Het was koud en regenachtig weer. Met de ervaringen van Gocta en de vorige dag hadden we een perfecte strategie gevonden waardoor we het allemaal langer zouden kunnen uithouden. Kimko was een goede coach. Stapje voor stapje gingen we steeds hoger. Sommige stukken waren echt gigantisch steil en ook heel zwaar. Elke keer als we bijna op de top van de berg waren werden we teleurgesteld dat nog steeds niet Laguna 69 in zicht was.
Maar dan.... Uiteindelijk na iets minder dan 3 uur lopen zagen we het meer. Het water is echt net zo blauw als in die reisgidsen. Tussen de fantastische bergen met sneeuw, echt zo hoog heb ik ze nog nooit gezien, lag het meer en konden we genieten van onze beloning. Op de terugweg ging het afdalen gelukkig een stuk sneller. Een fantastisch hoogtepunt als afsluiter.

Terug in Lima hebben wij ook niet stil gezeten. Dinsdag wilden we nog een keer de stille oceaan gedag zeggen door een spontaan idee om te gaan surfen. Echt dat was ook zo mooi! Als je echt meegaat op de golf, dan ga je echt zo snel. Staan lukte net niet, maar het rocket power gevoel kreeg ik wel.

Gisteren zou ik met Leti Peruaanse recepten gaan overschrijven. Maar dat vond ze en beetje te veel dus gaf ze mij een cadeau. Een echt Peruaans kookboek met al het lekkere eten wat we de afgelopen drie maanden hebben gegeten. Echt wauw en zo lief! Dat had ik niet verwacht. Ook kwam Silvana met lekkere Peruaanse lekkernijen aangezet. Dat wordt in Nederland Peruaans eten! Als bedankje heb ik nog een keer Nederlandse pannenkoeken a la Peruana gemaakt.

Peru is een land dat echt zo fantastisch is, ik heb er echt een hele gave tijd gehad. Ik had niet gedacht dat mijn Bucket lijstje zo groot was, want spontaan kwamen er weer nieuwe dingen bij.

Peru is een land waar:
- Het eten echt fantastisch is. Zelfs de koeien harten, cavia's, mieren, piranha’s en alpaca.
- Na drie maanden rijst eten het nog steeds lekker is.
- Bananen eten ook heel veelzijdig is om klaar te maken en om op te eten.
- De inca cola het lekkerste frisdrank hier is.
- Je naar toe kunt om de kust, jungle, bergen, sneeuw, canyon, woestijn te bekijken, zeg nou zelf welk land heeft dat ook?
- We vele kilometers en uren hebben doorgebracht in een bus
- We vele haarspeldbochten hebben gehad.
- Verschillende types van het weer, van heel koud in Huaraz tot mega warm in Iquitos.
- We onder andere een wereldwonder, hoogst bevaarbare meer, diepste canyon, oude culturen en de amazone rivier hebben gezien.

Peru je was ontzettend mooi, in alle opzichten. Nu is het tijd om te gaan. Stiekem verlang ik om iedereen weer te zien. Dank jullie wel voor het lezen van al die lange blogs en alle lieve en leuke reacties die jullie hebben geplaatst de afgelopen maanden. Het was leuk om ze te lezen!

Het laatste wat ontbreekt van deze reis is weer veilig aan komen in Nederland. Deze check kan ik (morgen) op vrijdag middag half 4 op Schiphol doen. No te preocupes.

Por el ultimo vez,

Gracias, muchas gracias,
Permiso,
Ciao, ciao, ciao, ciao, ciao

Maykae, Mayk, Maay, Maikert of gewoon Maaike.