habla mas despacio por favor!

Hola!
Ik ben in Peru! een kleine lezerswaarschuwing vooraf: dit verslag is slechts 4 a-4tjes groot, dus bij verveling of sogmomentje zeer geschikt :)

En we zijn vertrokken. Vanochtend om 07:05 vanuit buitenpost vertrokken richting schiphol. Met twee auto`s die mij wegbrachten. Heit, mem, wieger elisabeth en peter. Het was stralend mooi weer in Friesland, ideaal vliegweer. Bij het naderen van het vliegveld werd de lucht helaas alleen maar donkerder. Flinke regenbuien toen wij na ruim twee uur rijden de auto’s hadden geparkeerd. Het was half 10 geweest toen Dieke en familie ook bij de afgesproken plek kwam en even later volgden de familie aanhang van Kimko en Gerieke. De laatste familie en groepsfoto`s werden gemaakt bij de vertrekhal en daar was het moment van afscheid nemen. Toch altijd een lastig momentje :(. Snel de bagage maar laten inchecken. Phiew van de 23 kg, woog mijn koffer slechts 22,8 kg. Dat was gelukt, ajeto :)
De laatste zwaaibeweging nog naar onze families en door naar de eerste paspoortcheck. De reis was nu echt begonnen. We waren echt op schema. Kwart voor 11 waren we bij de gate om te boarden en 10 minuten laten konden we door de douane. Altijd fijn ook dat ik zonder problemen met mijn reisbare apotheek door kan lopen.
Nu was het wachten totdat we het vliegtuig in mochten. Jammer genoeg was er gelijk vertraging en inplaats van half 1 vliegen, werd het een uur later. Maar dat mocht de pret in ieder geval niet drukken, want vol zenuwen en de nodige selfies hadden wij een mooi plekje gevonden op rij 60.
Vanaf Amsterdam is het maar 10750 km te gaan naar Lima! Kom maar op met de films, muziek en leesboeken. :)

De vlucht ging eigenlijk heel goed. Na zes uren had ik er wel genoeg van. Gelukkig was er bij de nooduitgangen wel een raampje, dus tijdens mijn wandelingetje door het vliegtuig had ik toch de mogelijkheid om even uit het raampje te kijken en te genieten van uitzicht op de oceaan. Toen de laatste uren eindelijk in zicht kwamen had ik helemaal niet het gevoel dat ik al ruim 9 uren in het vliegtuig zat. Het filmpje kijken was geen probleem. Sowieso het reizen met de KLM is goed geregeld met het eten en drinken. Van te voren had ik doorgegeven dat ik diabetes heb en daarom kreeg ik speciale diabetes maaltijden. Wat er nou precies anders aan was, in vergelijking met kimko, dieke en gerieke, maar het ging om het idee. Daarnaast kan je nog genoeg eten en drinken krijgen dus het is een waar eetfestijn in het vliegtuig.

6 uur Peruaanse tijd, waren we dan eindelijk geland in Lima. Nu is het dan echt begonnen. Met spanning wachten wij op de bagage. Gelukkig wij hebben allemaal onze koffers :). Op naar AnaMaria. Voordat we haar konden opzoeken moesten we eerst een visum aanvragen. Met tips van onze docent Jan hebben we keurig doorgegeven dat we hier voor vakantie zijn...en scholen bezoeken. De man achter de balie keek een beetje verbaasd omdat ik zei dat ik een toeristenvisum wilde van 3 maanden. Met een mooi verhaaltje vertelde ik dat ik al veel over het land had gehoord omdat een familielid van mij is getrouwd met een Peruaanse. Dat verhaal kwam goed over en inplaats van een toeristenvisum van 3 maanden heb ik er nu een van 6 maanden. Met dit papiertje op zak, moesten wij eerst nog door de douane. Alle koffers moesten door de scan. Prima, geen probleem dacht ik. Totdat mijn handbagage eruit werd gepikt. Daar zaten toch wel hele vreemde dingen in... klopt dacht ik, want het is mijn reis apotheek. Een grondige inspectie volgde, maar de vrouw begreep het. Gelukkig! Met ons vieren gingen we de deuren door opzoek naar een naambordje met onze namen erop. Nou die was nergens te vinden. Gerieke belde anamaria op en vertelde dat ze er zo aan kwam want ze stond vast in het verkeer. Vijf minuten later kwam ze aangelopen met een prachtig naambordje.
Ze schrok volgens mij lichtelijk toen ze onze vier grote koffers zag, want die pasten niet in haar auto. Maar na een snelle passen en meten actie pasten we toch met z’n allen en alle bagage in de auto.

De eerste geuren neem je in je op. Het is een echte smog stadsgeur. De uitlaatgassen van oude autos en busjes. Het verkeer is, zeg maar gerust, wat chaotisch. Auto`s die plotseling van rijbaan verwisselen zonder knipperlicht of gewoon door rood rijden. Ik heb niet veel van de stad gezien, want er moest natuurlijk gekletst worden met AnaMaria. Gelukkig kon Gerieke gelijk veel de eerste gesprekken voeren. Het meeste begreep ik wel, maar als je dan iets wilt terug zeggen duurt het eerst 1 minuut om te bedenken wat je wilt zeggen, dan een minuut om de woorden te bedenken en dan volgt er een zin uit waarvan niet je zeker weet of het een goede zin is.

In de auto hadden we nog een klein probleempje. 1 van de drie meiden zou alleen slapen, en thuis hadden we besloten dat Gerieke alleen zou. AnaMaria wilde graag dat diegene die het beste spaans kon bij haar thuis kwam samen met Dieke of ik. En dat Dieke of ik alleen naar het gastgezin ging. Dat was even lastig omdat wij hier niet op voorbereidt waren. Uiteindelijk heb ik gezegd dat ik dan wel alleen ga. Dus nu zit ik alleen in een gastgezin.

Tijdens het autoritje zijn we ook even over de universiteits campus van San Andres gereden. Hier werkt AnaMaria. Het is echt een hele grote campus met verschillende faculteiten. Op deze universiteit zullen wij, vier weken lang, elke dinsdag middag/avond en donderdag middag/avond zijn om colleges te volgen op de Peruaanse pabo.

Ik heb geen idee hoelang we gereden hebben, voor mijn gevoel was dat niet zo lang. We reden eerst langs mijn gastgezin. Het huis staat calle (straat) Colombia, en twee straten verder op woont AnaMaria samen met dus Gerieke en Dieke. We gingen eerst naar haar huis toe. Een kleine tour door het huis, richting de slaapkamer van Dieke en Gerieke en tot slot op de bank met een glaasje drinken. Tijd om naar de volgende gezinnen te gaan.
Maar dat kon niet, vond de man des huizes. Eerst moest er nog wat gegeten worden. Pescado y arroz! Of te wel vis met rijst. Nou daar had ik wel zin in! Na die vreemde etenstijden in het vliegtuig....

Tijd om met z`n alleen naar mijn gastgezin te gaan, een paar minuten lopen vanaf Anamaria. Ik moet de weg wijzen, om te kijken of ik nog wist waar het was. Ik had het goed onthouden en liepen we op mijn tomtom in 1 keer naar het goede huis. Vlak bij mijn huis is ook een klein parkje. Een vrouw, Lety,, deed de deur open. Zij is de schoonzus van Anamaria. Ze had een baby in de hand, zij woont hier ook. Ook de moeder van Anamaria woont hier. Bij het voorstellen brabbelde die beppe aan een stuk door. Goed, hier was ik toch te moe voor om hier überhaupt een woord van te verstaan.
Ook voor mij een kleine tour door mijn huis. Mijn kamer is op de eerste verdieping. Het huis is een oud huisje en de mensen die hier wonen hebben niet veel geld. Maar ze hebben wel twee badkamers in het huis. We kwamen mijn kamer binnengelopen. Een grote vierkante kamer met een bed, bureau met computer, hangkast en een bankje met een tafel. En in de hoek, heel luxe, mijn eigen badkamer! Deze bestaat uit een douche, wc en een kleine wastafel. Wauw, dit zag er goed uit op het eerste gezicht.

Nu is het de beurt om naar Kimko`s huis te gaan. Deze is in een andere wijk. Met de auto 5 a 10 minuten ongeveer. Bij aankomst bleken ze niet thuis te zijn, maar nog in de kerk. De man is pastoor daar. We wachten in de auto en minuten later kwamen ze met het hele gezin aanlopen. Met z`n allen gingen we naar binnen. De vermoeidheid begon nu wel echt op de spelen en daarom gingen we gelijk weer naar huis. Ik werd thuisgebracht. Lety wilde eigenlijk op dit tijdstip ( 22.15uur) nog met mij boodschappen doen. Dat heb ik maar geweigerd want ik was al 23 uur wakker! En mijn nachtrust in buitenpost was ook maar iets van 3 uurtjes. Nog een glas water en toen ben ik naar bed gegaan. Eerst nog wat spulletjes uitpakken na elf uur viel ik dan toch in slaap.
Hasta mañana!

Dag 2, 24 augosto 2014.

Twintig over 6, klaar wakker. Pogingen om te slapen mislukte helaas. Poeh het is wel koud hoor. Gelukkig had het klm dekentje meegenomen. Om tien uur was het ontbijt, dus bleef ik nog lekker in bed liggen. De douche was ook goed, met lauw water kom je al een heel eind. Kwart voor tien ging ik naar beneden. Lety was al op. Ik mocht even een sapje proeven van papaya. Mmm lekker! Op zondag eten ze hier met de hele familie. Nu kon ik ook haar dochter Silvana en schoonzoon Ricardo ontmoeten. Gisteren had ik Abigail (het kleine schattige meisje) al gezien. De oma was ook net wakker en Lety helpt haar uit bed.
Uit eindelijk aten we rond half 11. Mijn ontbijt bestond uit, 2 boterhammen met edammer kaas en avocado en een beker yoghurt. Het was 11 uur, tijd om naar het huis van AnaMaria te lopen waar Dieke en Gerieke zitten. Het is echt maar een heel klein stukje lopen. Ik kwam daar binnen en toen zaten Dieke en Gerieke nog aan het ontbijt. AnaMaria lag zelfs nog in bed. We zouden om half 12 vertrekken om naar de kerk te gaan. Het is een half uur rijden en het is de kerk waar het gastgezin van Kimko heen gaat. De vader is daar pastoor.
Goed het was dus twintig voor12 toen we met z`n zessen in de auto stapten. AnaMaria, caesar, daniel, dieke, gerieke en ik. Een beetje proppen is het wel en met tempo door de stad rijden. Hier is Lima zijn de wegen met flinke drempels (het doet mij een beetje denken aan de beruchte drempels in Harkema) en gaten waardoor je elke keer hard moet remmen. De kerk staat in een andere wijk in de stad. Ik woon in de wijk Pueblo Libre en Kimko woont in Jesus Maria.
Iets later dan 12 uur waren we bij de kerk. Hier in Peru is het de gewoonte om iedereen een zoen te geven op het wang. Dus ook mensen aan wie je wordt voorgesteld. Best gek eigenlijk. We liepen naar boven en zochten daar een mooi plekje uit. De preek vond ik lastig te volgen. Je hoort wel woorden die je herkent maar dan weet je de betekenis niet meer van. En dat Spaans ratelt maar door. Het besef kwam dat ik nu dan toch echt in Peru zit. Het is leuk om te zien hoe het hier allemaal gaat.

Na de dienst gingen we met Kimko erbij in de auto terug naar het huis van Anamaria. Twee in de kofferbak en Daniel reed terug naar huis. Met een aantal flinke rempogingen gingen we eerst geld halen. Het eerste Peruaanse geld in handen. Daarna gingen we naar het huis van Ceasar en Anamaria. We konden kiezen wat we wilden eten. Kip of chinees-peruaans. We kozen voor de kip: pollo, arroz y papas fritas. Ooh die kip was echt heerlijk! Als drinken hadden we inca cola. Het drankje heeft een gele kleur, met prik en het smaakt naar kauwgomballen. Na het eten was het fruit hier aan de beurt. We mochten proeven van de druiven, kleinere pruimen, tuna(?) een roodroze kleur met veel pitten wat wel lekker was en een vrucht die smaakt naar een meloen. Ook was er een gele vrucht die een beetje de structuur van het vruchtvlees heeft van een avocado. Deze vond ik niet lekker. Als toetje hadden we nog ijs. Ik heb echt heerlijk gegeten.

Daniel moest voetballen en Ceasar ging hem brengen. Kimko mocht ook mee. Wij zouden later met AnaMaria gaan met de bus. Wij hielpen haar met afruimen en daarna, na lang wachten, gingen we richting de bus. Die busjes lijken een beetje op de Afrikaanse busjes en tijdens het rijden moet je goed vasthouden. We gingen naar een wijk waar veel Japanners wonen. Zij zijn hier komen wonen voor het werk. Wat voor werk precies weet ik niet meer zo goed. Het voetbal veld staat op een heel groot sportcomplex. Je kunt er zwemmen, tennissen, dansen, voetballen, volleyballen en basketballen.

De wedstrijd was al bijna afgelopen. Helaas had de club van Daniel verloren. We liepen weer terug naar de auto. Ik merk wel dat je hier wel geduld moet hebben om te wachten. Vaak zitten ze te kletsen met iemand of via de telefoon. En als dat gesprek klaar is wordt er ineens vamos, vamos geroepen. Ach ja...

We brachten Kimko terug en daarna gingen we naar mijn huis. Hier werd allemaal besproken wat we morgen allemaal konden gaan doen. Flinke discussies onderling tussen Silvana, Lety en Anamaria en uiteindelijk hebben we besloten om in onze wijk en in de wijk van Kimko te gaan kijken.
Omdat het hier in dit huis echt koud is en ik weinig warme kleren mee heb, mag ik tijdelijk een lange warme pyjama lenen van Anamaria. Dit huis heeft veel gaten en kieren en die zitten voornamelijk in het plafond. Als ik hier spreek van een open keuken, dan bedoel ik hier mee dat het dak op sommige plekken nog net bedekt is me een golfplaat. Vandaar dat iedereen hier in lange en warme kleding loopt.
Na even snel een pyjama gehaald te hebben ging ik nog wat eten bij Lety. Ze had nog rijst en kippensoep. Een beetje van alles om te proeven. Nou zij kan in ieder geval heerlijk koken. Waarschijnlijk kom ik een paar kilo’s aan, want een jonge meid moet goed eten. Na het eten heb ik haar nog geholpen met haar werk. Ze doet allemaal van die kleine werkzaamheden die voor haar heel belangrijk zijn. Ik mocht ook even bij haar in de werkplaats zijn. Een verstopte ruimte die echt super groot is. Afgelopen jaar heeft ze allemaal van die foamvormpjes gemaakt. Die kleine dingen die je bij ons voor een paar centen bij de Hema of action kan kopen. Echt bizar. Ze maakte ze onder andere voor bedrijven en scholen.
In de woonkamer moesten er nog tasje in elkaar gezet worden. Dat vond ik wel een leuk klusje om te helpen. Om 22 uur ben ik maar richting bed gegaan. Op mijn kamer heb ik ook een computer staan die ik ook mag gebruiken, Lety heeft mij het allemaal uitgelegd. Ik vind het bizar en vreemd om luxe te ervaren op mijn kamer met een computer en een eigen badkamer in vergelijking met het huis en het werk wat zij allemaal moet doen.


ciao!
Maaike