De eerste buckit list vinkjes zijn een feit!

Een nieuwe week en weer met nieuwe ervaringen. In het weekend zijn Gerieke, Dieke en ik naar het strand geweest bij Miraflores. Het weer was wat schier/smogdeken maar dat mocht de pret in ieder geval niet drukken. Na een tochtje met twee bussen waren we dan bijna op de plaats van bestemming. Nu was het nog een zaak om helemaal beneden van de hoge kliffen van de stad te komen. Gelukkig was daar een weg die regelrecht naar beneden liep om het strand als eindbestemming te hebben. Wauw. Wat is dat ook echt gaaf! We hadden de zee en het strand vanuit de hoge stad al bekeken maar het is toch anders als nu achter je de torenhoge kliffen zijn. Natuurlijk moet ik wel even met mijn voeten in het water, want ja wanneer sta je nou met je blote voeten in de grote maar Stille Oceaan?! De zee vond het prachtig dat twee meiden, Gerieke en ik, in de zee stonden want enkele golven vonden het leuk om heel hoog aan land te komen en tegen het stenenstrand aan te botsten. Wij stonden daar maar al te graag voor, en voor we het wisten hadden verschillende grote golven ons helemaal nat gemaakt. Heerlijk! De zon mag dan niet schijnen, koud is het niet. (Al geloof ik dat menig inwoner hier heel anders over denkt). Nog even kijken we met z’n drieen naar de prachige zee waarbij surfers zich wagen aan de grote golven en wij kijken rustig toe zittend op duizenden stenen. Trouwens, dat geeft ook een prachtig geluid: de golf komt aan land, spoelt over een de stenen heen en als de zee zich terug trekt hoor je een stenenregen .
’s Avonds waren we nog naar Parque de Aguas geweest. Het is een park met heel veel verschillende fonteinen die ’s avonds ook nog mooi verlicht is. Er is goed overnagedacht want eigenlijk is het een grote speeltuin voor volwassenen. Je kunt kijken naar een prachtige voorstelling met licht en geluid kijken. Heel erg leuk natuurlijk totdat je de fonteinenboog ziet. Het is een druk bezochte attractie want iedereen wil toch even kijken of het wel vertrouwd is om onder de waterstralen door te lopen. Eerst poseer je met je stoerste blik maar zodra de camaras weg zijn veranderen de gezichten in ‘help ik wil niet nat worden, maar stiekem is dit toch heel leuk’ gezichten. Ik vond het in iedergeval erg leuk! Maar dan denk je alles gehad te hebben blijkt de grootste attractie nog te komen. Fonteinen die verstopt zitten in de grond en waarbij je op het goede moment naar de volgende steen moet springen voordat de fontein aan gaat. Veel volwassenen doen mee om te kijken of ze helemaal durven tot het middelpunt. Het is een kwestie van goed timen. Op de terugweg was mijn timing geloof ik achter gebleven in een waterstraal want uiteindelijk had ik twee natte schoenen... gelukkig heb ik nog een paar nette schoenen .

En dan is het alweer maandag. Terug naar mijn lieve Primero C klas met 22 druktemakers. Vorige week was er elke dag storm op komst en stiekem hoop ik dat nu de komende drie weken over is. Mijn vooruitzichten deze week zijn vol zelfvertrouwen, want ik zou deze week wel een lesje willen geven. De eerste dag van de week was niet de beste, want met koorts achterin de klas is niet heel fijn. Maar voordat ik overspoelt wordt met beterschapswensen, een nachtje goed slapen dan is alles weer over. Dus dinsdag was ik weer helemaal top fit in de klas. De eerste les was de gymles samen met de tweede klas. Er waren vier lange rijen met matjes en step-up plankjes. Maar eerst is het tijd voor de nodige tijdsopvulling: de warming up.. Die mogen ze wel een beetje korter doen, want een 15 minuten alleen rek en strek oefeningen, ben je de helft van de kinderen al kwijt met andere bezigheden als klieren en niks doen. Dan is het tijd voor de oefeningen. Met drie gymleerkrachten moet dit wel een goede gymles worden waarbij er heel veel aandacht is voor de kinderen. Vol spanning zit ik op de bank toe te kijken. Eerst worden de kinderen verdeeld in Primero en Secundo en vervolgens in jongens en meisjes. Zo ontstaan vier prachtige groepen. De bedoeling is dat telkens vier kinderen tegelijk gaan en het parcour volgen. De eerste vier geven het voorbeeld maar dan toch, heel jammer, letten de kinderen die staan te wachten niet op. Binnen vijf minuten is de gestructureerde methode veranderd in een chaos. Ook zijn er kinderen die de koprol of radslag niet goed uitvoeren en hier is ook geen aandacht voor. Waarom geven ze hier met drie leerkrachten les en is de differentiatie ver te zoeken?

Eigenlijk gaat deze tweee week wel zijn gangetje. Wij eten met verschillende leerkrachten in het restaurant helemaal op de bovenste etage. Daar hebben wij een vaste stamstafel waarbij een vrouw onze bestellingen opneemt. Soep of salade met rijst of rijst met een toetje. De soep is echt lekker om als opwarmmomentje te gebruiken. Tegen de tijd dat je je soep op hebt, is de rijst koud. Maar dat schijnt hier heel normaal te zijn, dat je je warm eten lauw/koud opeet. Gelukkig zijn er dan nog altijd de handige magnetrons die het weer lekker kan opwarmen. Tot nu toe heb ik sinds ik hier in Peru ben, elke dag rijst gegeten.. Gelukkig is het sausje wel elke dag verschillend. Maar waar blijven dan de hollandse aardappelen? Nou hollands zijn ze niet maar regelmatig vis ik weer een schijfje aardappel uit mijn sausje. Het is hier een prima combinatie trouwens.

Na een half uurtje flink socialisen aan de stamtafel is het weer tijd voor de kinderen. Dinsdag werd ik uitgedaagd om gelijk na de pauze Engels te geven. Dat lijkt mij een uitstekend idee maar dan wil ik het wel even voorbereiden. Dus dat ga ik komende vrijdag doen. Tijdens de les hebben Carlos en ik het overigens voor een groot deel samen gedaan en dat ging prima en erg leuk!

Aan het einde van de dag vroeg ik aan Rosita of ik misschien ook een (reken)les zou kunnen geven. Haar antwoord was een die ik niet echt verwachte, want ze moest dit eerst even gaan vragen aan haar coordinator. Okeee dacht ik, waar gaat het heen? Een kwartier later kwam ze weer terug en vertelde dat het mocht! Yes! Nu geef ik vrijdag de rekenles over buurgetallen tot 20. Ik heb er in iedergeval zin in!
Deze week heb ik ook geprobeert om een meisje extra instructie te geven met rekenen. Zij is de enige van de klas die totaal geen getalbegrip heeft tot twintig en gewoon niet kan rekenen. Ook is zij de enige die ook niet kan lezen. Bij het uitdelen van de schriften moet ik de namen lezen.. Tsja hoe kan dit nou zo ver laten komen? Maar goed ik had al flitskaartjes voor haar gemaakt tot 20, hopend dat het nu beter gaat. Bij elke les help ik haar en op donderdag heb ik haar maar uit de klas gehaald en zijn we samen in de hal gaan oefen. Met het springen van getal naar getal kwam het inzicht al beetje bij beetje! Zo mooi om te zien! We liepen samen vol trots terug met ons gemaakte werkblad. Eenmaal in de klas was het al lunchpauze en moest het meisje per se het andere werkblad maken. Met een beetje afraffelen, jammer genoeg, was ze snel klaar. Ik vidn het gewoon jammer dat zo’n iemand gewoon alles moet doen en er geen mogelijkheid is om eens een werkblad niet te maken. Ik deelde ook een toets uit van rekenen met sommen tot tien waarbij ze alles fout had. Als commentaar stond er iets in de trant van ‘hoe kan dit nou, we gaan er mee oefenen’. Ja duh dacht ik, dat zag ik na twee dagen al en jullie pas na een toets?!

Donderdag middag gingen we iets eerder weg van stage want we gingen naar Mistura. Al de hele week hoor je van verschillende mensen: zijn jullie al naar Mistura geweest? Nee? Oh daar moet je echt heen hoor, want het is daar echt rico rico! Mistura is een Peruaans eet festival op het strand waar uit het hele land de beste koks naar toe komen om hun lokale specialiteiten voor de bezoekers klaar te maken. Hier was dan ook een mooie kans om de cuy te proberen te eten. Het woord cuy (koei) klinkt echt als een super schattig woord misschien, het beestje wordt in Nederland ook gezien als een graag geziene gast als huisdier namelijk Cavia! Het festival terrein is echt ontzettend groot en er zijn heel veel kraampjes. Met een lijstje in onze hand gingen we opzoek naar gerechten die we echt moesten eten. Bijna al het eten wordt klaargemaakt op roosters boven een groot vuur of op de bbq/grillplaat.
We begonnen met chancha en caja china. Beide is varkensvlees en was echt heel lekker. Vooral de caja china is fantastisch mals vlees. Het was een goed begin! We hadden bedacht om van elk gerecht 1 portie te doen zodat we van alles konden proeven. Nu de eerste twee gerechten lekker hadden weggewerkt was het opzoek naar de beroemde cuy. Bij een kraampje waarbij ze cuy klaarmaakten kreeg ik een lepeltje aangeboden met vlees en ui. Ik moest het eerst opeten voordat hij ging vertellen wat het was.. het smaakte echt super lekker en het was heerlijk pittig. Uiteindelijk bleek het gewoon varkensvlees te zijn en de smaak was gebakken spekjes. We zijn bij een ander kraampje geweest om een stukje gebakken cuy te kopen. Daar kon je zien hoe de diertjes werden gebakken. Met een deel van de kop en een pootje liepen we naar een tafeltje om te zitten. Goed... 1...aaah cavia...2....’ik zie zijn tanden nog zitten’ 3... het is maar vlees, geen cavia... en hap! Het vlees heeft niet heel veel smaak, maar het is ook echt niet vies. Het smaakt een beetje naar kip. Voor de eerste keer is het prima te eten! Maar (Gerda onder andere) wees gerust, het is niet zo speciaal om het nou nog eens in Nederland opnieuw te eten. Waarschijnlijk krijg ik het hier nog wel eens aangeboden en dan heb ik ook meer dan genoeg gehad voor de rest van mijn leven haha. De volgende tent waar we iets gingen eten was Anticucho. Dit is hier echt het beste tentje van Anticucho. Na even gewacht te hebben kregen we twee stokjes met vlees.. het vlees is echt super lekker! Ik had dit ook al afgelopen weekend gehad, maar deze was gewoon nog beter. Nu jullie je afvragen wat het nou eigenlijk is... het is vlees van de koe, een koeienhart om precies te zijn! Echt een aanrader hier! Na al dat vlees eten is het ook tijd voor een maaltijd uit de Jungle. Tacacho. Het is heeft de vorm van een bal en het is gemaakt van banaan en aardappel. Dit vind ik ook echt super lekker! Ook wel eens lekker om een andere smaak in de mond te hebben dan alleen maar vlees. In Peru eten ze hier ook iets wat ongeveer gelijk is aan de oliebollen bij ons. Ze heten picarones en ze hebben een vorm van een beignet. ‘Vet’ lekker! Overigens wordt er niet bespaard op mager eten dus al het eten is hier VET lekker! En dan komen we aan ons laatste puntje van ons to do-eetlijst is Ceviche. Het is rauwe vis gemarineerd in limoensap. Als ik nou iets moet kiezen was nou niet echt lekker was, dan kies ik deze. Vis vind ik heel erg lekker maar rauw hoeft nou ook weer niet. We hadden nog een aantal muntjes over en wilden met ons vieren deze middag en avond proosten met een echt peruaans biertje, die smaakte ook goed. Met de laatste muntjes hebben we nog Tacneña haald. Lamsvlees. Een lekkere afsluiting van het Festival! Daarna was het weer de kliffen opklimmen en nog een keer het grote terrein op het strand bekijken met de torenhoge golven op de achtergrond. Deze golven zijn nog hoger dan bij Miraflores! Een heel leuk festival waar je toch echt een stukje Peru geproeft hebt. Cuy en Anticucho: check!
En dan is het alweer vrijdag. Een bijzondere stagedag want mijn eerste twee lessen stonden op het programma. Eerst begon ik met rekenen. Met een beetje gezonde zenuwen keken en luisterden de kinderen muisstil naar mij.. uuh het is dus toch mogelijk! Het was een les waarbij ik veel spelletjes deed met buurgetallen tot twintig en de kinderen deden echt voortreffelijk mee. Als beloning had ik ze een mooie sticker gekregen. Ik vond de les ook super goed gaan en ik vind het echt best wel knap van mij om nu al een les in het spaans te geven. Dit had ik in Nederland niet gedacht om dat in de tweede week al te kunnen. De kinderen vonden ook dat ik het goed deed dus ik moest ook een sticker. Geniaal! Er was ook een van de kinderen jarig in de klas en wij hadden als trakatie een hele grote taart. Het verjaardag vieren is hier een lange bezigheid want eerst moet er natuurlijk gezongen worden in het spaans en engels, daarna mogen een aantal kinderen de jarige feliciteren en dan volgt er een hele fotosessie waar kinderen in groepjes met de jarige op de foto mogen. Vervolgens zijn de leerkrachten aan de beurt om met de jarige op de foto te gaan. En dan is het groot feest en gaat de muziek hard aan en wordt er flink gedanst, de beloning een stukje taart en een glaasje drinken. Het feest was tijdens de lunch dus we liepen een beetje achter op tijdschema. Ik had (en moest) binnen vijfminuten mijn dagelijkse portie rijst naar binnen werken om nu mijn tweede les Engels te geven. Vol vertrouwen met het goede gevoel van vanochtend begon ik aan mijn les. Engels vinden de kinderen echt heel moeilijk en slaan gelijk dicht. De vakleerkracht verteld nog best veel in het spaans, maar nu deed ik het niet. Het gevolg was dat ze weer als van ouds weer veel herrie maken en niet meer willen luisteren. Het was deze les wel een stuk moeilijker maar ik heb er wel weer van geleerd. Dus op naar volgende week en kijken of ik dan weer wat kan geven want het is wel echt super leuk! Misschien maar iets met de Nederlandse taal want die vinden ze reuze interessant... of was het nou Fries? Ik weet het ook niet meer want ik leer ze nu twee talen haha.

De dag was wel iets eerder afgelopen want om drie uur zou er een bus vertrekken naar een schoolkoor festival. Onze stageschool doet hier ook aan mee en ze hebben met een heel groot koor basisonderwijs en middelbaaronderwijs, samengesteld. Ook zijn er veel muziekanten. Deze week heb ik al een paar keer gekeken bij de repetities en het klonk al super mooi. Dus benieuwd hoe het dus is bij het festival! Met verschillende bussen gingen we op weg naar Newton College. Het is best een eind met de bus want de reistijd was ongeveer een uur. In de bus moesten we nog even helpen met invlechten en dan klaar om te presenteren. Eerst gingen ze inspelen en wij zaten op de derde rij. Een perfecte plek achter belangrijke mensen en directeuren.
Om 6 uur was het zover en San Andres was als eerste aan de beurt. Het eerste liedjes vind ik persoonlijk iets minder maar de andere vier liedjes waren echt perfecto! Vooral het lied Gloria was echt super mooi! Ook was er een instrumentaal stuk ingestudeerd die ik echt zo gaaf vind. Het is fantastisch om te zien dat van iedereen (kinderen als leerkrachten) de muzikale talenten worden benut. Toen alle liedjes klaar waren was er echt een gevoel van trots. Ik was zo trots op de kinderen maar ook op mijn drie kleine meiden van 1C. Wij moesten met alle leerkrachten die mee waren van San Andres ze opvangen en de nodige trotse knuffels uitdelen. Ik hoefde niet eens opzoek naar mijn meiden want ze kwamen al op mij afgestormd. Gelijk dan maar ook poseren met de kinderen waarbij de ouders de fotos maakten voor thuis. De meiden die vorig jaar naar Peru waren geweest, hebben ook dit festival gezien. Maar ze waren vergeten door de bussen. Nu wij door verschillende mensen op het hart werden gedrukt om nu niet weer alleen achter te blijven, bleven we goed in de buurt van onze collegas. Helaas was wel dat we gelijk naar huis gingen en niet de andere scholen hebben gezien... Dat is wel echt jammer! Maar met de bus mee terug was in ieder geval gelukt!
Rond 9 uur waren we weer bij San Andres en gelukkig wilde miguel ons wel even thuisbrengen. Zo hoefden we niet met die micro busjes want heel vertrouwd rond dit tijdstip is het hier niet. Nu is het tijd om de nodige slaap weer in te halen en er volgende week er weer tegenaan te gaan. Al twee weken stage gehad en nog maar twee te gaan! Times flies when you’re having fun!

Voor de nieuwsgierigen onder ons, heb ik ook foto’s geplaatst bij de vorige blogs. En bedankt voor alle reacties, echt leuk om ze te (blijven) lezen!

Un abrazo!
Maaike